In de 19e eeuw ging men voor het eerst schepen van ijzer bouwen. Het lassen was nog niet uitgevonden. Om het schip waterdicht te maken, werden de onderdelen aan elkaar geklonken. Daarvoor werden gloeiend hete bouten gebruikt. Deze klinknagels mochten niet teveel afkoelen, daarom zette de heetmaker een veldsmidse op het schip. Hier zijn twee veldsmidses te zien: één met een blaasbalg en één met een schoepenrad. De heetmaker gooide de hete nagel naar de instopper, die hem opving in een houten bakje om zijn handen niet te branden. Als de nagel dan op zijn plek zat, sloeg de klinker het uiteinde plat.
